Prolog!

     Jestem Anita i uwielbiam maliny...

Moja przygoda z siatkówką zaczęła się gdy po raz pierwszy w wieku 8 lat obejrzałam z mamą mecz reprezentacji. Byłam mała i niewiele jeszcze rozumiałam, ale już na tamtym meczu wykreowały mi się dwa siatkarskie ideały...

     Jestem Anita i słucham rapu...

Środkowy i atakujący. Atakujący i środkowy. 
Wpatrzona w ekran telewizora starałam się zapamiętać nazwiska i numery na koszulkach.

-Mamuś! Jak będę duża to będę skakać tak wysoko 

jak Golas i odbijać piłeczkę jak Wlazly!

-Gołaś i Wlazły kochanie.

-A jak Oni mają na imię?

-Arek Gołaś i Mariusz Wlazły. Zapamiętaj te nazwiska słońce, bo to właśnie w nich kryje się przyszłość Polskiej siatkówki. 

Mama miała rację, a przynajmniej z Mariuszem...

16 września 2005

"Dzień żałoby dla każdego kibica siatkówki.

W tragicznym wypadku na autostradzie A2 w Griffen w Austrii

zginął wybitny siatkarz Arkadiusz Gołaś.

To przed nim było całe życie, 

to jego ludzie nazywali przyszłością Polskiej siatkówki..."

-Mamo dlaczego?! Dlaczego On?!

-Kochanie nie płacz...Sama dokładnie wiesz, że tak miało być...

"Dziś już wiem, będziesz zawsze blisko mnie..."

       Jestem Anita i kibicuję PGE Skrze Bełchatów...

Z dnia na dzień coraz bardziej zakochiwałam się w siatkówce i to właśnie ona rozświetlała moje szare i nudne życie. Oglądałam, kibicowałam, grałam. Dzień bez siatkówki był dniem straconym.

Mariusz Wlazły - ulubiony siatkarz, klasowy atakujący.

Mama miała rację, mało osób wyobraża sobie teraz siatkówkę bez osoby Mariusza.

     Jestem Anita i nie lubię lodów czekoladowych...

Mam 19 lat, mnóstwo planów, z których z moim szczęściem żaden nie wypali. Mogę się już nazwać "technik obsługi turystycznej i usług gastronomicznych". Jak dla mnie wcale nie brzmi to dumnie. Ostatnie dni szkoły, spakowałam wszystkie rzeczy z pokoju w internacie i ciągnąc walizkę doszłam na dworzec. Zostawiłam za sobą 4 lata ciężkiej pracy i ogromu nauki. 4 lata uczyłam się zawodu, z którym nie wiążę przyszłości, ale wiem że było warto. Pociągiem dojechałam do swojej miejscowości i ruszyłam w stronę domu. Kiedy zostawiłam na dole w swoim pokoju walizkę babcia poinformowała mnie, że mam gościa u góry.

     Jestem Anita i nie myślałam, że za stołem w moim domu zasiądzie TAKA osoba...

_______________________________________________________________

No i jest prolog, podoba Wam się?

Pierwszy rozdział pojawi się szybko jeżeli będzie dużo wyświetleń i komentarzy więc zachęcam. :)

Pozdrowienia i do napisania.

PS. Polska wygrywa z USA 3:1, MVP: Paweł Zatorski, brawo chłopaki <3

a ja w dalszym ciągu zapraszam na moje pierwsze siatkarskie opowiadanie :)